Plenitud na sua madurez

Para a última historia sobre a miña familia, reserveime unha historia máis descoñecida para min e que me alegrou máis coñecer. Nesta entrada falarei sobre o irmán da miña bisavoa ou dito doutro modo, o padriño do meu tio.

Esta persoa da que voy falar chamábase Juan Redondo Teijero (1891-1959) e ao principio da súa vida non tivo experiencias moi destacables como para comentar aquí, pero coa chegada da súa madurez comezou a facer cousas bastante increibles para o lugar no que estaba e para a época.

Para comezar, dicir que nos no 1920 emigrou a Cuba, deste feito dicir que hai un album cheo de fotos de Cuba feitas polo irmán da miña bisavoa e que actualmente non está a miña disposición xa que lle preguntei tanto ao meu tío como a miña nai.

Logo de ir a Cuba e volver, chegamos ao ano 1940 no que o detiveron por axudar aos maquis (grupo de escapados no periodo posterior a Guerra Civil que estaban en contra do réxime franquista) debido a que un grupo de maquis eran veciños del.

Logo, chegou a súa acción máis recoñecida no paso do tempo que foi a creación dunha central térmica no río Belelle no ano 1949, a cal deu electricidade a Cabalar, Guente e a zona do Belelle. Foi a primeira central térmica da zona de Cabalar e alrdedores. Esta central térmica tiña o nome de Electra Cabalar e con cun capital de 500 000 pesetas o cal era unha barbaridade para esa época aínda que na actualidade non sexa tanto.

Ao redor do ano 50, esta empresa Electra Cabalar foi ofrecida a empresa Fenosa pola cantidade de 5 millóns de pesetas, algo que Fenosa non chegou a pagar nunca.

Ata aquí a historia do irmán da miña bisavoa, o cal trouxolle moitas alegrías ao pobo por ser a primeira persoa en levar a electricidade, ademáis esforzábase polos seus  veciños como comentei antes co caso dos Maquis.

A independecia de Cuba desde dentro

O outro día pregunteille ao meu pai sucesos que ocorreron co seu pai, é dicir, co meu avó, pero desta vez quixen ir un pouco máis adiante e pregunteille polo seu avó, é dicir, o meu bisavó. Poucas cousas pudo contarme del xa que non o coñeceu moito nin ninguén nunca lle contou cousas sobre él, pero das poucas cousas que me puido contar, unha pareceume interesante e importante, xa que meu bisavó estivo en Cuba no 1898.

Para os que non o sepades, no 1898, España perdeu as súas ultimas colonias, sendo Cuba unha desas últimas. España perdeu esas colonias debido a que Cuba pensou que fora España o que afundira un buque que ía hacía Cuba, logo diso, Cuba enfrentouse a España para conseguir a independencia, a victoria de Cuba foi doada debido ao apoio que conseguiu dos Estados Unidos de América.

Despois desta introdución sobre o feito histórico de Cuba, contar que o meu bisavó Manuel Fraga Naveiras estivo en Cuba nesa época moi dificil xa que xuntábanse moitas causas que provocaban unha vivencia dificil debido ao desexo de independencia, ao buque que xa comentei antes e ao rexeito que había de España en Cuba.

Meu bisavó traballaba cortando cana de azucar, un tipico produto que se trasladaba de Cuba hacia España e no comercio tiña unha importancia bastante grande. Non sei moito de meu bisavó nin teño forma de sabelo pero él non estaba contento en Cuba, aproveitaba calquera situación para vir a España e no momento en que Cuba deixou de ser unha colonia española, él volveu a España onde anos máis tarde púxose a traballar en Bazan.

A súa experiencia é que Cuba era un país no que se sabía que en calquer momento ían sair a rúa en busca da independencia pero de forma violenta, buscarían calquer feito para facelo.

Pero segun me dixeron, meu bisavó era moi positivo e sempre dicía que o mal que o pasou en Cuba fixolle pensar no importante que era a familia.