Con motivo de que esta será a última entrada do blog debido ao fin do curso, e para falar por último, planteime facer esta entrada dun modo distinto, no modo de carta enviada do futuro, pero esta carta terá unha temática concreta, nesta carta centrarase na educación.
(Ano 2042)
Querido amigo, teño o pracer de poder enviarte esta carta para informarte aquí da situación que temos na escola. Meu pai non sabe que facer, está cansado de pagar e pagar e eu só vou en 3ª da ESO, imaxinate cando quera ir ao bacharelato, bueno, se podo, porque se non aprobo todas as asignaturas en 4ª da ESO con menos dun 7 de media, teño que facer 2 anos de exercito ata poder ir ao bacharelato.
Como dicía antes, meu pai no sabe de onde sacar os cartos, non encontra maneira posible de pagar todos os gastos que teño na escola, xa que os libros subiron moito comparándoos aos da súa época, cada libro costa unha media de 70 euros. Ademáis o material escolar non o proporciona a escola, cada alumno ten que pagar unha tasa polo uso do encerado ou das mesas ou cadeiras, bueno, non fai falta dicir que iso da educación gratuita eu xa creo que é unha mentira que me contou meu pai para buscar ese exemplo de que o pasado sempre é mellor, porque eu non creo que fai 25-30 anos puidese haber algún centro con educación gratuita.
No relativo as notas, vou mellorando pero meu pai dime que o temario é moi distinto, a asignatura de lingua galega xa non é obligatoria sendo a que ocupa este cargo relixión, por outro lado os profesores non son benevolentes, son moi esixentes e iso refléxase na forma de dar clase, cada vez que bostezas quítanche 0,1, se estornudas 0,2 e se falas cun compañeiro 0,5, sendo estas reduccións as menos perigosas.
Os exames son moi dificiles, non hai exames de evaliación, so hai un exame final en xuño e o que suspenda non ten esa opción de septembre, como me dicía meu paí, repite directamente.
Así está o panorama educativo, espero que cambie pronto e non teña que deixar os estudos. Saudos.
viernes, 15 de mayo de 2015
Malgastando a canteira
Se na actualidade temos perdas de poboación ou o envellecemento da misma, pasara o mesmo dentro duns anos?
Se seguimos nesta tendencia da que se informou nunha noticia da Voz de Galicia, da cal entereime grazas a noticia que vin no blog xeral, puidenme enterar desta información tan increible, e a vez teño a sensación de que non hai ninguén que faga nada por remediar esta situación, aínda que realmente parece dificil remediar a situación do envellecemento da poboación, si que parece fácil remediar a situación de perda da poboación, especialmente xoven.
Para imaxinarnos esta situación, primero dicir que a posibilidade de que pase este feito é alta, debido a perda de poboación xoven, a cal se vai cara o extranxeiro despois de cursar aquí o estudo debido aos poucos traballos que hai disponibles e eses traballos no 80% das veces non están destinadas a estudantes que acaban de sair da universidade e non tiveron ningun emprego.
Tendo esta situación en conta, hai que planear un futuro posible e a súa vez distópico. Sumando todos istos factores chegamos a unha conclusión:
O futuro de Galicia é complicado, temos un conxunto bastante bo de estudantes, demostrando que podemos sacar moi bos estudantes e futuros traballadores, pero aquí ven o problema, cando eses grandiosos estudantes non poden quedarse aquí polo motivo de que non hai traballos para eles, a maioria das empresas non queren arriesgar a contratar xente con nula experiencia traballando, iso fai que esta xente vaia cara outros países. A distopía está ahí, no futuro non teremos renovación de traballadores e ahí esta o problema, esa renovación é necesaria en todos os lugares e se aquí non se produce, teremos esa poboación envellecida da que falei antes.
Ese envellecemento é debido as causas anteriores, se as empresas non creen nos novos traballores, estes iranse a outros lugares e co paso do tempo, co paso dos anos a xente que está traballando ira envellecendo e os máis cualificados, que son aqueles que marcharon fai anos, non volveran para cobrar menos, así Galicia irá perdendo poder económico e bos traballadores.
En conclusión, se non aproveitamos este momento no que temos tan bos traballadores, dentro duns anos arrepentiremonos de deixar marchar a tanta xente, pero claro, todo ten solución, a pregunta é, os que mandan queren que buscar esa solución?
Se seguimos nesta tendencia da que se informou nunha noticia da Voz de Galicia, da cal entereime grazas a noticia que vin no blog xeral, puidenme enterar desta información tan increible, e a vez teño a sensación de que non hai ninguén que faga nada por remediar esta situación, aínda que realmente parece dificil remediar a situación do envellecemento da poboación, si que parece fácil remediar a situación de perda da poboación, especialmente xoven.
Para imaxinarnos esta situación, primero dicir que a posibilidade de que pase este feito é alta, debido a perda de poboación xoven, a cal se vai cara o extranxeiro despois de cursar aquí o estudo debido aos poucos traballos que hai disponibles e eses traballos no 80% das veces non están destinadas a estudantes que acaban de sair da universidade e non tiveron ningun emprego.
Tendo esta situación en conta, hai que planear un futuro posible e a súa vez distópico. Sumando todos istos factores chegamos a unha conclusión:
O futuro de Galicia é complicado, temos un conxunto bastante bo de estudantes, demostrando que podemos sacar moi bos estudantes e futuros traballadores, pero aquí ven o problema, cando eses grandiosos estudantes non poden quedarse aquí polo motivo de que non hai traballos para eles, a maioria das empresas non queren arriesgar a contratar xente con nula experiencia traballando, iso fai que esta xente vaia cara outros países. A distopía está ahí, no futuro non teremos renovación de traballadores e ahí esta o problema, esa renovación é necesaria en todos os lugares e se aquí non se produce, teremos esa poboación envellecida da que falei antes.
Ese envellecemento é debido as causas anteriores, se as empresas non creen nos novos traballores, estes iranse a outros lugares e co paso do tempo, co paso dos anos a xente que está traballando ira envellecendo e os máis cualificados, que son aqueles que marcharon fai anos, non volveran para cobrar menos, así Galicia irá perdendo poder económico e bos traballadores.
En conclusión, se non aproveitamos este momento no que temos tan bos traballadores, dentro duns anos arrepentiremonos de deixar marchar a tanta xente, pero claro, todo ten solución, a pregunta é, os que mandan queren que buscar esa solución?
O papel da lectura
Despois de pensar e pensar durante varios días un tema de distopia para facer esta entrada, deime conta de que o tema que buscaba o tiña diante da miña cara, e non falo do ordenador, nin da televisión, falo dos libros.
No meu cuarto teño unha estantería chea de libros que lin (algúns por obriga, outros por lecer) e case nunca miro pra eles nin me propoño ler ningún porque xa coñezo o final, pero iso non me ocorre coas series de televisión, películas ou incluso partidos de futbol que vexo unha tras outra tras outra vez sabendo en todas a elas o final, sabendo o remate. Iso é o que non me pasa cos libros.
Os libros están entrando nunha decadencia, nunha baixada moi pronunciada da que será moi dificil que saian, a xente actualmente non lee o mesmo que caen nin parecido, e un alto porcentaxe dos que leen, fano a través do ordenador ou do Ipad. Aínda que logo, hai unha pequena minoria que seguen lendo libros de papel, os libros de toda a vida, e, esas persoas son as que realmente adoran leer, as que leen un libro sentados nun rinconciño do seu xardin, para alexarse do mundo no que viven, afastarse dos problemas. Iso so o fan os libros de papel, aqueles cos que te olvidas de todo, aqueles cos que te metes dentro da historia.
Despois de este parrafo falando do bon que ten ler un libro, e dicir de paso que eu non leo libros en papel habitualmente quero comentar o feito escoitado o outro día na radio, e, ainda que me enrollei bastante, crin necesaria esta introduccion.
A desaparición dos libros é un fenómeno cercano e non parece moi lonxano, ao mellor non os nosos fillos, pero os nosos netos si que poden denominarnos "antigos" por ler libros en papel e dicir que agora se len os libros en Ipad ou nin se leen porque a cultura tamén vai decaendo pouco a pouco.
Aínda que habera un mínimo porcentaxe de xente que non observara a distopía neste feito, eu e creo que a inmensa maioría si que temos medo de que os libros desaparezan. Neste feito, espero que os grandes mestres deste arte axuden a promover un pouco máis esa tendencia que está a decaer coma o do libro. Iso e a maior compra facilitaría o seu auxe, pero o aumento de compra ven provocado por cuestións económicas e iso sería meterso noutro tema.
A desaparición dos libros é un fenómeno cercano e non parece moi lonxano, ao mellor non os nosos fillos, pero os nosos netos si que poden denominarnos "antigos" por ler libros en papel e dicir que agora se len os libros en Ipad ou nin se leen porque a cultura tamén vai decaendo pouco a pouco.
Aínda que habera un mínimo porcentaxe de xente que non observara a distopía neste feito, eu e creo que a inmensa maioría si que temos medo de que os libros desaparezan. Neste feito, espero que os grandes mestres deste arte axuden a promover un pouco máis esa tendencia que está a decaer coma o do libro. Iso e a maior compra facilitaría o seu auxe, pero o aumento de compra ven provocado por cuestións económicas e iso sería meterso noutro tema.
sábado, 2 de mayo de 2015
Prestixio
Este novo tema que nos propuxeron é o de distopia, é dicir imaxinar un futuro negativo, un futuro problemático, algo que ten probabilidades de pasar. Cando se lle pregunta a maioría da xente dira que o idioma é o máis típico, é o que máis persoas calificarían como distópico.
O idioma é aquilo que ten máis probabilidades de perder peso ou incluso de desaarecer co paso do tempo, pero eu non veño aquí para falar do idioma en concreto, eu nesta entrada vou a falar do prestixio.
Segundo a Real Academia Galega, prestixio significa "boa reputación social que acompaña a unha actividade ou ben á persoa ou entidade que desempeña un labor considerado de calidade".
Eu considero que na actualidade, ser galego é considera algo de prestixio, é dicir, ti podes ir pola rúa e dicir "Eu son galego" e poder dicilo con certa ansia, con certo aire de orgullo. Dicir que eres de Galicia non se considera malo nin nada polo estilo (polo menos por aquela parte da poboación que respeta e ten certo coñecemento), pero nun futuro próximo, poderase falar de ser galego e ter certo prestixio?
Nun futuro cercano, poñamos o 2050, ao mellor Galicia nin existe, ao mellor, as comunidades autónomas desaparecen e non hai esa separación, ao mellor esa separación prodúcese pero Galicia anexionase con outra comunidade.
Pero outra cousa que pode pasar, sería que a marca Galicia tívese unha perda importante de prestixio, con isto quero dicir que podería suceder que no ano 2050 que se alguen pregunta, eres de Galicia? Haxa xente que prefira dicir que non é de Galicia por como estará nesa época.
Despois de todo isto que creo que me quedou algo confuso, decidín resumilo nesta frase.
Dentro de 40-50 anos, os habitantes de Galicia estaran orgullosos de nacer aqui, ou non?
O idioma é aquilo que ten máis probabilidades de perder peso ou incluso de desaarecer co paso do tempo, pero eu non veño aquí para falar do idioma en concreto, eu nesta entrada vou a falar do prestixio.
Segundo a Real Academia Galega, prestixio significa "boa reputación social que acompaña a unha actividade ou ben á persoa ou entidade que desempeña un labor considerado de calidade".
Eu considero que na actualidade, ser galego é considera algo de prestixio, é dicir, ti podes ir pola rúa e dicir "Eu son galego" e poder dicilo con certa ansia, con certo aire de orgullo. Dicir que eres de Galicia non se considera malo nin nada polo estilo (polo menos por aquela parte da poboación que respeta e ten certo coñecemento), pero nun futuro próximo, poderase falar de ser galego e ter certo prestixio?
Nun futuro cercano, poñamos o 2050, ao mellor Galicia nin existe, ao mellor, as comunidades autónomas desaparecen e non hai esa separación, ao mellor esa separación prodúcese pero Galicia anexionase con outra comunidade.
Pero outra cousa que pode pasar, sería que a marca Galicia tívese unha perda importante de prestixio, con isto quero dicir que podería suceder que no ano 2050 que se alguen pregunta, eres de Galicia? Haxa xente que prefira dicir que non é de Galicia por como estará nesa época.
Despois de todo isto que creo que me quedou algo confuso, decidín resumilo nesta frase.
Dentro de 40-50 anos, os habitantes de Galicia estaran orgullosos de nacer aqui, ou non?
Suscribirse a:
Entradas (Atom)