A dureza da vida

O tema que temos que tratar este mes é o de Galicia culta, despois de pensar un bo anaco e de buscar moito, atopei a un escultor do cal non oín falar nunca nin nos medios de comunicación nin noutro lado, este escultor chamase Xosé María Acuña López.

Xosé María Acuña López é un escultor galego de Pontevedra que naceu no 1903 e morreu en Vigo no 1991. Os país de Xosé María, tiveron oito fillos, dos cales 4 naceron xordos e Xosé María foi un deles, elexin a este home porque pese as dificultades que tiña, logrou ser un referente para todos os xordos e para todos os escultores, xa que foi un dos mellores escultores de Galicia, aínda que non foi moi recoñecido en vida.

Este home fixo da súa escultura, a súa linguaxe, todas as obras que realizou foron cun sentido, cunha temática clara coa que quería expresar todas as súas opinións dun método distinto,non expresaba o que sintia a través da linguaxe, senón que o facía a través da escultura.

Aquí, un exemplo da súa escultura, cunha obra que realizou para a cerámica de Pontecesures

A temática das súas obras son os hitos de Galicia e os seus habitantes, usa héroes anónimos coma os peregrinos e conten unha vocación educativa. Tiña una forma moi realista de facer as caras, según el, as caras das esculturas deben representar a personalidade, o estado de ánimo e a dureza da vida. Trata os corpos con un coidado exquisito coas debidas proporciones e usando o barro coma se parecerá tela. Ten obras en China, Xapon, Estados Unidos...

Ten varías esculturas moi boas, pero as que destacan son "Mariñeiros” e “Peregrinos loitando contra o vento”

En "Mariñeiros" vese a 3 figuras, un mariñeiro, e ao seu lado parece que está a súa muller e o fillo. O mariñeiro está coidando a sua familia por todos os problemas que teñen que sufrir e pasar con máis pena ca gloria.

En "Peregrinos loitando contra o vento", vese como di o título, un peregrino que está facendo o camino cara Santiago e loitando contra os fenómenos metereolóxicos adversos aos que ten que facer frente para lograr o seu obxetivo de pregrinación.

Foi o primeiro docente sordo de Galicia, e exerceu esta profesión durante moitos anos. sendo a súa segunda gran vocación por detras da escultura. Durante un tempo, deulle clase a persoas coa mesma discapacidade ca el, os alumnos dicían que era coma o sea segundo pai, foi un exemplo para todos eses alumnos que soñaban con ser coma el.

Non recibiu moitos premios para todo o que fixo, pero a maioría son importantes, como a medalla ao Merito e o Traballo e no 1990 a medalla Castelao.

Cando morreu tivo máis recoñecento que cando estaba vivo, xa que como pasa neste país, é máis fácil reconocer a unha persoa cando xa esta morta que a unha cando esta viva xa que todo cobra maior importancia cando o perdemos.  

En Vigo tivo bastantes recoñecementos, leva o nome dunha rúa, o nome dun colexio e fixéronlle un busto como tributo ao seu traballo, tamén tivo algún recoñecemento na provincia de A Coruña, cunha exposición que presentou o seu fillo

Este home é un exemplo para todas as persoas, demostrou que con esforzo, traballo e moita paciencia pódese sacar todo o que se quere, este home ten moito merito por todo o que fixo, o que innovou e a herencia que deixou, deulle importancia a escultura e unha nova forma de comprendela. Grazas a él, a escultura, tanto galega coma española, tomou un novo rumbo, foi xunto a outros grandes artistas, as persoas que lle deron un novo rumbo a escultura.

Aquí un video que encontrei sobre a súa vida, non ten ningunha música de fondo pero trata sobre alguns acontecementos da súa vida.